INTERSTUDENT 2021 ● GWIAZDY 2021
Otwierając galę IV edycji Nagrody Środowiskowej „Gwiazdy Umiędzynarodowienia 2021”, prezes Fundacji Edukacyjnej „Perspektywy” Waldemar Siwiński powiedział: – Kiedy rozpoczynaliśmy program „Study in Poland”, w 2005 r., w Polsce było ledwie 5000 studentów zagranicznych. Obecnie jest ich ponad 80 tysięcy i ta liczba stale rośnie. To nie zrobiło się samo, ktoś to zrobił, i są to nagradzane przez nas Gwiazdy, których wkład w umiędzynarodowienie polskich uczelni trudno opisać słowami.
Laureatami przyznanych w tym roku nagród zostali: prof. dr hab. Stanisław Kistryn, Uniwersytet Jagielloński (kategoria Management Star), dr hab. Katarzyna Szczepańska-Woszczyna, prof. WSB, Akademia WSB (kategoria Research Star), prof. Jan Malicki, Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego (kategoria Public Diplomacy Star), dr inż. Justyna Trojanowska, Politechnika Poznańska (Teaching Star), Paulina Boroń-Kacperek, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu (Marketing Star), Anton Blazheiev, Politechnika Lubelska (Rising Star) oraz prof. dr hab. Wiesław Banyś, Uniwersytet Śląski (Nagroda Specjalna – Distinguished Star).
Klamrą zamykającą cały konferencyjny dzień i będącą jednocześnie podsumowaniem 15 lat walki o zwiększenie umiędzynarodowienia polskiego szkolnictwa akademickiego stały się słowa prof. dr. hab. Wiesława Banysia, wyróżnionego nagrodą Distinguished Star. Zauważył on: – W dążeniu do zwiększenia internacjonalizacji polskich uczelni nigdy nie możemy osiąść na laurach, to bezustanna praca. Dlatego tę nagrodę traktuję jako zobowiązanie do dalszego wysiłku. I choć pandemia wszystkim nam utrudniła życie, utrudniła działanie, to nie zmieniła jednego: umiędzynarodowienie polskich uczelni to rzecz naturalna, nigdy bowiem nauka nie będzie narodowa. Tylko bowiem traktując ją globalnie, współpracując ze sobą, będąc otwartym na innych, na inne punkty widzenia, na nowe sposoby rozwiązywania problemów, pokonamy globalne trudności. Nauka potrzebuje (oprócz rzeczy oczywistych, czyli zwiększonego finansowania) stabilizacji oraz generalnej wizji tego, do czego zmierzamy, jakie mają być nasze uniwersytety, by sprostać wyzwaniom zmieniającego się świata. Moim zdaniem polskie akademie potrzebują otwartości, zrównoważonego rozwoju i autonomii. A my wszyscy, pracujący nad umiędzynarodowieniem, musimy nie tylko być aktywni, ale proaktywni, by nowa globalna czy choćby europejska jakość akademicka nie powstała bez nas, byśmy mogli współdecydować o przyszłości akademickiego świata.
